Калісьці слаўныя Багі

Спускаліся на Зямлю

І завіхаліся з людзьмі

(Так трэба было, пэўна).

Дарылі людзям шмат надзей

І розуму, і спрыту.

Ды толькі нейкі ліхадзей

Усё цесна пераблытаў.

Дабро і зло пусціўшы ў скок,

Змяшаў ён смех і слёзы.

А Богі скіравалі ўбок

Ад нашай, ад людской дарогі.

Не адступіліся Багі,

Хоць, праўда, папрасілі Богі:

-Няхай заменай на Зямлі

Нам будуць ПЕДАГОГІ.

І навучаюць хай заўжды

І праўдзе, і цярпенню,

І абароняць ад бяды

Твой розум і сумленне.

Няхай заўсёды ззяе свет

У душах педагогаў,

Жыцця раскрыецца сакрэт,

Што задаволіць Богаў.